Η Αράχωβα, μιά από τις πιο μεγάλες κωμοπόλεις της περιοχής, βρίσκεται τριανταπέντε χιλιόμετρα από την Λιβαδιά και οχτώ χιλιόμετρα από τους Δελφούς, πάνω στον οδικό άξονα Θήβας-Ιτέας. Οι ιστορικοί την ταυτίζουν με την προ-ομηρική πόλη Ανεμορεία και ο ίδιος ο Όμηρος αναφέρει για δύο πολεμιστές, τον Επίστροφο και τον Σχεδία, που πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο, πως προέρχονταν από την Ανεμορεία.
Αυτά στην αρχαιότητα. Γιατί σήμερα η Αράχωβα είναι γνωστή για άλλα πράγματα. Η ντόπια αρχιτεκτονική, τα στέρεα φτιαγμένα πέτρινα σπίτια, τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια της. Η θέα κάτω στην κοιλάδα που σου κόβει την ανάσα. Τα προϊόντα της ντόπιας και ...εισαγόμενης οικοτεχνίας, με είδη λαϊκής τέχνης και υφαντά, μάλλινα χαλιά, ταγάρια και φλοκάτες. Και για τις ταβέρνες της που σερβίρουν το δυνατό ντόπιο κρασί. Δεν θα ξεχάσουμε να ζητήσουμε φορμαέλα, το ντόπιο τυρί που σερβίρεται τηγανητό.
Αν τύχει και βρεθούμε στην Αράχωβα την άνοιξη, πρέπει να προσπαθήσουμε να παραβρεθούμε στον εορτασμό του Αη Γιώργη, στις 23 Απριλίου. Οι εκδηλώσεις κρατούν τέσσερις μέρες και περιλαμβάνουν και έναν αγώνα δρόμου ηλικιωμένων, ντυμένων με τις ντόπιες παραδοσιακές φορεσιές. Επακολουθεί γλέντι με σουβλιστό αρνί.
Από την Αράχωβα, ο δρόμος ανηφορίζει προς τον Παρνασσό, περνώντας μέσα από λιβάδια και ελατοδάση, και τέλος φτάνει στα δύο πλήρως εξοπλισμένα χιονοδρομικά κέντρα στα Κελλάρια και στη Φτερόλακκα που λειτουργούν κάτω από την επίβλεψη του ΕΟΤ. Ο Παρνασσός είναι ένα βουνό πανέμορφο, και για να το περπατήσεις, και για ορειβασία και για σκι. Η άνοδος στην κορυφή του, που μπορεί να γίνει συνήθως σε μία μέρα, πρέπει να επιχειρείται κατά προτίμηση τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο.