Μαλδίβες

Οι Μαλδίβες, ένα νησιωτικό κράτος στον Ινδικό ωκεανό, 700 χιλ νοτιοανατολικά της Σρι Λάνκα, ήταν γνωστό μόνο σε μερικούς θαλασσοπόρους, που συνέβη να βρεθούν ή να ναυαγήσουν σε κάποιο ή κάποια από τα 1192 κοραλλιογενή νησάκια που το απαρτίζουν. Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

Η στρατηγική τους θέση δεν ξέφυγε από την προσοχή των θαλασσοκρατόρων όλων των εποχών, από τους Αιγύπτιους και τους Μεσοποτάμιους του 2000 π.Χ, τους Άραβες, Μαλαίους, Κινέζους, Ινδονήσιους του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, μέχρι και την εποχή των «Ανακαλύψεων». Έτσι, έγιναν θέατρο σκληρών συγκρούσεων για τον έλεγχό τους. Τους τελευταίους αιώνες πέρασαν διαδοχικά στον έλεγχο των Πορτογάλων, Ολλανδών και Άγγλων, μέχρι το 1965 που κηρύχτηκε η ανεξαρτησία τους.

Οι Μαλδίβες είναι το μικρότερο σε έκταση ασιατικό κράτος. Τα νησάκια που τις αποτελούν δεν είναι συχνά μεγαλύτερα από 750 επί 200 μέτρα, και όσοι είδαν την ταινία "Ναυαγός" ("Cast Away"), ξέρουν περίπου πώς είναι μία ατόλη, δηλαδή ένα κοραλλιογενές νησάκι. Πολύ χαμηλό, αφού έχει δημιουργηθεί από αποθέσεις των ασβεστολιθικών σκελετών των κοραλλίων επί εκατομμύρια χρόνια, έχει λευκές λεπτόκοκκες αμμουδιές γύρω-γύρω και ένα υποθαλάσσιο τείχος από κοράλλια που δημιουργεί γύρω του μία λίμνη σε μορφή δαχτυλιδιού. Είναι αυτοί οι ύφαλοι που υπήρξαν αιτία για ναυάγια πλοίων που πλησίαζαν τις ατόλες. Η λιμνοθάλασσα που δημιουργείται πίσω από τον ύφαλο έχει βάθος σχετικά μικρό και βρίθει από υποθαλάσσια ζωική και φυτική ζωή, αληθινός παράδεισος για τους καταδύτες, και αυτούς με μπουκάλες και τους άλλους με αναπνευστήρα. Το ίδιο το νησί είναι κατάφυτο από κοκκοφοίνικες και άλλα είδη που οι σπόροι τους ταξιδεύουν ως εκεί επιπλέοντας στη θάλασσα ή μεταφερόμενοι με τον αέρα. Τα πουλιά είναι συνήθως θαλασσοπούλια, εκτός και αν έχουν παρασυρθεί από κάποια θύελλα και έχουν φτάσει τυχαία στο νησί.

Τέτοια είναι λοιπόν τα "οικόπεδα" που πάνω τους έχουν κτιστεί τα θέρετρα των Μαλδίβων. Κάθε νησάκι, ακατοίκητο πριν την εγκατάσταση του ξενοδοχείου, λόγω έλλειψης νερού, μεταμορφώνεται σε θέρετρο. Το αεροδρόμιο έχει το δικό του νησί. Από εκεί οι επισκέπτες μεταφέρονται, ανάλογα με την απόσταση που πρέπει να διανυθεί μέχρι το θέρετρο, με πλωτά ή ιπτάμενα μέσα.

Αφού οι ατόλες είναι νησάκια μικρά, το σύνολο των κτηρίων που χτίζονται σε αυτά είναι για την άμεση ή έμμεση εξυπηρέτηση των επισκεπτών, εστιατόρια, μπαρ, δισκοθήκες, μαγαζάκια, καφενεία, και εγκαταστάσεις θαλάσσιων σπορ. Επίσης εγκαταστάσεις καθαρισμού των λυμάτων του συγκροτήματος, πλυντήρια και μαγειρεία.

Μια και δεν βλέπουμε ντόπιους στα νησάκια, εκτός από μέρος του προσωπικού του θερέτρου, μπορεί να θέλουμε να κάνουμε κάποια εκδρομή στο Μαλέ, όπου και ο κύριος οικισμός των Μαλδίβων και το μικρό τοπικό μουσείο. Εδώ υπάρχουν αγάλματα από την εποχή της λατρείας ως θεού του ήλιου, όχι όμως πολλά, γιατί μετά τον εξισλαμισμό των κατοίκων τα αγάλματα, ως απεικονίσεις προσώπων, ήταν απαράδεκτα και γι' αυτό καταστρέφονταν.

Τα θέρετρα αυτά προσφέρουν σχεδόν τα πάντα. Κλιματισμός και γλυκό νερό, ζεστό και κρύο, τουαλέτες, γενικά όλος ο εξοπλισμός και οι υπηρεσίες που θα περίμενε κανείς από ένα πολύ καλό ξενοδοχείο πολυτελείας.

Με αυτόν τον τρόπο οι Μαλδίβες κατάφεραν να ξεπεράσουν τον αριθμό των 500.000 τουριστών το χρόνο και να ενισχύσουν το εθνικό τους εισόδημα σε επίπεδο σημαντικό. Σήμερα, το ποσοστό επί του ΑΕΠ από το εισόδημα από τουριστικές υπηρεσίες ξεπερνάει το 20%.