Ταινίες για το Μεξικό

No se puede vivir sin amar. (Είναι αδύνατο να ζήσεις χωρίς τον Έρωτα): Έτσι πιστεύουν οι φίλοι μας οι Μεξικάνοι, και αυτό έγινε το μότο μιας από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν στο Μεξικό, της ταινίας του Τζον Χιούστον 'Κάτω Από το Ηφαίστειο'. Βέβαια, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το ποδόσφαιρο, αλλά αγνοούν τα πλήθη που συρρέουν στις Ταυρομαχίες! Η μάχη του matador με τον ταύρο, κάτω από το μυστηριώδες βλέμμα μιας σενιορίτας, καθρεφτίζει πολύ περισσότερο την ψυχή του Μεξικού από το να κυνηγούν 22 μαντράχαλοι μια μπάλα!

Να λοιπόν μερικές ταινίες που θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε για να καταλάβουμε λίγο τους Μεξικανούς, προετοιμαζόμενοι για τις διακοπές μας στην πατρίδα τους:

*Να ζήσει το Μεξικό (Que Viva Mexico), του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1932-Ένα από τα αριστουργήματα του κινηματογράφου) με τους Σεργκέι Μπονταρτσούκ, Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ.

*Πάμε με τον Πάντσο Βίλα (Vamonos con Pancho Villa), του Φερνάντο Ντε Φουέντες (1936 - θεωρείται από μερικούς το καλύτερο μεξικάνικο φιλμ όλων των εποχών) με τους Ντομίνγκο Σολέρ, Αντόνιο Φράουστο.

*Οι Λησμονημένοι (Los Olvidados), του Λουίς Μπουνιουέλ (1950 - το 2ο καλύτερο φιλμ όλων των εποχών) με τους Εστέλα Ίντα, Μιγκέλ Ινκλάν

*Ο Φίλος Μεντόζα (El Compadre Mendoza), του Φερνάντο Ντε Φουέντες (1932 - το 3ο καλύτερο μεξικάνικο φιλμ όλων των εποχών) με τους Χουάν Μπουστίλο Όρο, Αλφρέντο Ντελ Ντιέστρο, Κάρμεν Γκερέρο.

*Η Νύχτα της Ιγκουάνα (The Night of the Iguana), του Τζον Χιούστον (1960) με τους Ρίτσαρντ Μπάρτον, Ντέμπορα Κερ, Άβα Γκάρτνερ.

*Κάτω από το Ηφαίστειο (Under The Volcano), του Τζον Χιούστον (1984) με τους Άλμπερτ Φίνεϊ, Ζακλίν Μπισέ, Άντονι Άντριους, από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάλκολμ Λόουρι (1947)
Για το βιβλίο αυτό, που χαρακτηρίστηκε ένα από τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα, ένα σχόλιο του Αναστάση Βιστωνίτη από το "Βήμα" της 10ης Φλεβάρη του 2002: "Όποιος ταξιδέψει με αυτοκίνητο από την Πόλη του Μεξικού ως την Κουερναβάκα θα δει να ξεδιπλώνονται μπροστά του τα τοπία του μυθιστορήματος σαν να έχουν μείνει απαράλλαχτα. Είναι μια εμπειρία εξαίσια: να ανακαλύπτεις στον πραγματικό περίγυρο τη μυθοπλαστική τοπογραφία ενός συγγραφέα που δεν ήταν κάν Μεξικανός, γνωρίζοντας μάλιστα ότι ο περίγυρος αυτός δεν είναι παρά μια αλληγορία της ψυχικής του κόλασης". Με την αναφορά αυτή στον εξαίρετο κριτικό μας θέλουμε να πούμε πως δεν αρκεί να δει κανείς την ταινία, όσο εκπληκτική κι αν είναι αυτή. Πρέπει να διαβάσει και το βιβλίο, και τότε θα ανακαλύψει μέσα του την ασίγαστη επιθυμία να πάει και στο Μεξικό και να κάνει αυτή τη διαδρομή μέχρι το Ηφαίστειο, που δεν είναι άλλο από το Ποποκατεπέλτ.)

ΥΓ. Μην ξεχάσουμε και την καταπληκτική ομώνυμη δημιουργία των "Διάφανων Κρίνων".

Κάτω απ'το Hφαίστειο (Διάφανα Κρίνα)

Φύσα την καρδιά μου στην Οαχάκα
Ξέρω αργά η γρήγορα πως θα χαθώ
Μακριά σου δεν μπορώ να πάρω ανάσα
Μα θα διαλέξω εγώ πώς θα καταστραφώ.

Ασθμαίνω μέσα στο σκοτάδι
Σαν έμβρυο δίχως πνοή
Φιλιά και ανάσες κάθε βράδυ
Μου παίρνουν τη ζωή.

Κενός θα φεύγω πάντοτε σαν φάντασμα στο αγιάζι
Και η θλίψη άμμος θα κυλάει στο σώμα μου καφτή
Εσύ μονάχα θα μετράς τις στάλες στο περβάζι
Και γω θα κείτομαι νεκρός μια νύχτα με βροχή.

Πύρινα μάτια με κοιτάνε
Μορφές που ρίχνουνε σκιές
Πάνω στους δρόμους που γυρνάνε
Η μνήμη όλα πληγές.

Κάτω απ' το ηφαίστειο πέτρωσα σαν τη λάβα
Δεν έχω μέλλον ούτε παρελθόν
Μου τέλειωσε και το Μεσκάλ απο την κάβα
Και είναι η κάθε μου μέρα, μέρα των νεκρών.