Μπόρα-Μπόρα, Γαλλική Πολυνησία

Μπόρα - Μπόρα: Χωρίς συζήτηση το πιο μυθικό από τα νησιά του Ειρηνικού, που παραμένει το νησί των ονείρων, όλων των ονείρων.

Έχουν γραφτεί τόσο πολλά για το νησί αυτό, κι όμως, είναι πάντα δύσκολο να περιγράψει κανείς την ομορφιά που ακτινοβολεί το Μπορα-Μπόρα, ίσως γιατί οι λέξεις έχουν φθαρεί προσπαθώντας να ωραιοποιήσουμε άλλους τουριστικούς προορισμούς.

Αν κανείς το δει από τον αέρα, θα θυμηθεί την περιγραφή κάποιου από τους πρώτους ταξιδιώτες: ' Ένα μικρό σμαράγδι σε ένα σύμπλεγμα από τιρκουάζ, περιτριγυρισμένο από ένα προστατευτικό κολιέ από αστραφτερά μαργαριτάρια.

Κατάλοιπα της αμερικανικής παρουσίας είναι δύο μεγάλα κανόνια κρυμμένα στην οργιώδη βλάστηση πυο περιτριγυρίζει την κεντρική λιμνοθάλασσα.

Η θέα του νησιού από το αεροδρόμιο σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα. Διασχίζοντας τη θαυμάσια λιμνοθάλασσα σύντομα καταλαβαίνουμε γιατί το νησί αυτό είναι το κέντρο της προσοχής των επισκεπτών.  Δεν οφείλεται, βέβαια, στο μέγεθος του νησιού που είναι τόσο  μικρό που μπορούμε να κάνουμε το γύρο του με αυτοκίνητο μέσα σε το πολύ μία ώρα. Ίσως να ' ναι η λιμνοθάλασσα, τρεις φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια του νησιού, με τη θαυμαστή γκάμα των μπλε και των τιρκουάζ που αναδεικνύονται καθώς διασχίζουμε τα διάφανα νερά. Ίσως να ' ναι ο 'Κήπος των Κοραλλιών' στα νοτιοανατολικά του νησιού, ένα φυσικό υποβρύχιο πάρκο, όπου μπορούμε να θαυμάσουμε ό,τι είδος ψαριών και κοραλλιών που μπορούμε (ή δεν μπορούμε!) να φανταστούμε.

Αν όλα αυτά δεν σας συνεπάρουν, τότε μια εκδρομούλα στο 'Point Matira' θα σας δόσει την ευκαιρία να θαυμάσετε τα τεράστια και χαριτωμένα σελάχια 'μάντα', που συγκεντρώνονται εκεί σε τεράστιους αριθμούς για να τα ...θαυμάσετε (βοηθάει λίγο, βέβαια, το ότι γνωρίζουν πως εδώ θα βρούν εύκολη και εκλεκτή τροφή!). Υπάρχουν και άλλα είδη σελαχιών, τα 'στικτά' και τα φιλικά 'γκρι', που θα σας επιτρέψουν να τα χαϊδέψετε όσο τα ταΐζετε! Στην είσοδο του περάσματος της 'Λευκής Κοιλάδας' σμήνη καρχαριών και μπαρακούντα επιδίδονται σε ένα ατέλειωτο χορευτικό μπαλέτο.

Οι ιστορικοί πιστεύουν πως η περιοχή εποικίστηκε από υπερήφανους και γενναίους Πολυνήσιους εποικιστές, που έφτασαν εδώ με τα διπλά κανό τους γύρω στον 9ο αιώνα. Διέπλευσαν το πέρασμα Τεαβανούι, μοναδικό άνοιγμα στον συνεχή κοραλλιογενή ύφαλο, ονόμασαν το νησί Βαβάου (=Πρωτογέννητο), ανακήρυξαν το νησάκι Μότου Τάπου ως χώρο ιερό και εγκαταστάθηκαν. Αργότερα άλλαξαν το όνομα του νησιού τους σε Ποραπόρα. Όταν ήρθε εδώ ο κάπτεν Τζέιμς Κούκ το 1777, δεν άκουσε καλά, και κατέγραψε το όνομα του νησιού σαν Μπόλα-μπόλα.

Τόση ομορφιά δεν μπορούσε να αφήσει τους λευκούς ασυγκίνητους. Όμως, κατά τον προσφιλή στους λευκούς αποικιοκράτες του 19ου αιώνα τρόπο, θέλησαν να την 'προσαρμόσουν' στις στενόμυαλες απόψεις τους περί του Ορθού. Έτσι, η πλειονότητα των παραδοσιακών Ναών (Marae) των ντόπιων καταστράφηκαν από τους Άγγλους ιεραπόστολους, και ελάχιστα από το αρχαιολογικό παρελθόν του νησιού απέμειναν. Η συνήθεια να οικειοποιούνται 'Ιερά Αντικείμενα' των 'Αγρίων' για να τα καταντήσουν απλά διακοσμητικά αντικείμενα στα σπίτια τους συμπλήρωσε την καταστροφή λόγω θρησκευτικού φανατισμού.

Οι αμερικανοί που έκαναν το νησί βάση τους τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο το ονόμασαν Μπόρα-Μπόρα.

Είναι εύκολο και διασκεδαστικό να κάνουμε το γύρο του νησιού, που, με διαστάσεις 10 χιλιόμετρα μήκος και 4 χιλιόμετρα πλάτος, περιτριγυρίζεται από δρόμο 29 χιλιομέτρων. Στη διαδρομή του διασχίζει τα πολύχρωμα χωριά Βαϊτάπε, Φαανούι και Ανάου. Τα σπίτια τους μικρά, αλλά οι κήποι τεράστιοι με μεγάλα άφθονα λουλούδια. Έτσι ζουν οι περίπου 5000 κάτοικοι που απέμειναν στο νησί.

Η λιμνοθάλασσα, κέντρο της ζωής του νησιού, είναι και το κέντρο για πολλές εκδρομές και δραστηριότητες. Μία από τις πιο δημοφιλείς, είναι το τάισμα των καρχαριών. Μέσα στο νερό, που σας ανεβαίνει μέχρι το στήθος, παρακολουθείτε ντόπιους δύτες να ταΐζουν καρχαρίες των υφάλων, μήκους 1,30 μέχρι και 1.60 μέτρων. Το ίδιο γίνεται και με μεγάλα φιλικά σελάχια. Είναι απόλυτα ασφαλές και πολύ διασκεδαστικό.