Η Ιστορία της Αίγινας

Σύμφωνα με την Μυθολογία, η Αίγινα πήρε το όνομά της από την κόρη του Ασωπού.  Την είχε δει ο Δίας και, όπως δεκάδες άλλες όμορφες κοπέλλες, την ερωτεύτηκε, την απήγαγε και την έφερε στο τότε ακατοίκητο νησί.  Από την ένωσή τους γεννήθηκε ο Αίακος, που αργότερα έγινε βασιλιάς του νησιού.  Αρχαιολογικές μελέτες δείχνουν ότι το νησί είχε κατοικηθεί από την Νεολιθική Εποχή, και θεωρείται πατρίδα του Αριστοφάνη.  Η Αίγινα αναφέρεται επίσης με το όνομά της και στον Όμηρο, πως είχε συμμετοχή στον Τρωικό Πόλεμο, κάτω από την αρχηγία του βασιλιά του Άργους Διομήδη γιατί, εξαιτίας της θέσης της, ήταν λογικό να εξουσιάζεται από την Αργολίδα.

 

Ο Παυσανίας μας πληροφορεί πως οι ναοί της Αφροδίτης, του Απόλλωνα, της Άρτεμης, του Διόνυσου και του Ασκληπιού ήταν κοντά στο λιμάνι.  Ένας μόνο κίονας έχει βρεθεί από τον ναό του Απόλλωνα (Δωρική περίοδος- 6ος αιώνας π.Χ.) και μπορούμε να τον δούμε στον γραφικό λόφο Κολώνας.  Ο αρχαιολογικός χώρος με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο νησί βρίσκεται κοντά στην ανατολική ακτή, πάνω από την Αγία Μαρίνα, όπου βρίσκεται ο ναός της Αφαίας.  Η Αφαία ήταν μια αρχαία θεά, η Βριτόμαρτη ή Δίκτυννα, αρχική προστάτιδα του νησιού, κόρη του Δία και της Κάρμης.

 

Στην αρχαιότητα, η Αίγινα ήταν η πρώτη πόλη στην Ευρώπη που έκοψε νομίσματα (κάτω μέρος σελίδας) και εξέλιξε κάποιο τραπεζικό σύστημα.  Λίγο αργότερα έγινε μεγάλη μεσογειακή δύναμη που μπορούσε να ελέγχει τους δρόμους της θάλασσας με τον μεγάλο και ισχυρό της στόλο.  Ακριβώς στο κέντρο του Σαρωνικού, ανάμεσα στην Αθήνα, την Κόρινθο και την Επίδαυρο, αυτό το μικρό νησί κατείχε θέση μεγάλης στρατηγικής σημασίας.  Θέση ιδεώδης για το εξαγωγικό εμπόριο για τα πήλινα αγγεία και τα αρώματα ντόπιας παραγωγής, που την διατήρησε στο κέντρο του ενδιαφέροντος μέχρι και μετά τον πρώτο από τους Περσικούς πολέμους.  Λίγο αργότερα (457 π.X.) ο στόλος της καταστράφηκε σε ναυμαχία από τον Αθηναϊκό στόλο, την περίοδο που η Αθήνα ήταν στο δρόμο να γίνει υπερδύναμη της εποχής.   Αποτέλεσμα της ήττας ήταν η εκδίωξη των κατοίκων της και η εγκατάσταση σε αυτό Αθηναίων κληρούχων. Αργότερα πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία των βασιλείων της Mακεδονίας και της Περγάμου και το 133 π.X. στη Pώμη.