Άνω Σύρος

Μεσαιωνική ρυμοτομία, ο καθολικός Καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου, μοναστήρια των Ιησουιτών και των Καπουτσίνων, Ιστορικά Αρχεία της Άνω Σύρου και το Μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη... Ακόμα και αν όλη η άλλη Σύρος μας είναι αδιάφορη (!!!) στην Άνω Σύρο οφείλουμε μια τουλάχιστον επίσκεψη.

Για πολλούς επισκέπτες της Σύρου, το καλύτερο κομμάτι της είναι η Άνω Σύρος, το μεσαιωνικό καθολικό χωριό που, ξεκινώντας από την κορυφή του λόφου, κατηφορίζει την επικίνδυνα απότομη λοφοπλαγιά για να φτάσει στην Ερμούπολη, με την οποία σήμερα έχει πρακτικά ενωθεί. Στην κορυφή του υψώματος βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου, έδρα της Καθολικής κοινότητας από το 1652, κατά τη διάρκεια της Ενετικής κατοχής του νησιού που ξεκίνησε το 1207. Όπως και  τα κοντινά νησιά της Τήνου και της Νάξου, η Σύρος έχει ένα υψηλό ποσοστό πληθυσμού ρωμαιοκαθολικής ομολογίας, ένα από τα πολλά στοιχεία τα κληρονομημένα από την Ενετική κατοχή των Κυκλάδων. Ο Καθεδρικός Ναός πρωτοχτίστηκε γύρω στο 1200 και καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές, τελευταία το 1834. Αυτό το φανταστικό χωριό έχει θαυμάσια σπίτια, παλιά τείχη, ελικωτά και αψιδωτά καλντερίμια, και έχει διατηρήσει πολλά από τα μεσαιωνικά στοιχεία παρά το πέρασμα τόσων αιώνων. Η απότομη κλίση των δρομίσκων του και τα αμέτρητα σκαλοπάτια τους δίνουν στο χωριό κάτι από τη μυστηριακή μαγεία του παρελθόντος. Κατηφορίζοντας από την κορυφή, συναντάμε τα μοναστήρια των Ιησουιτών και των Καπουτσίνων που χρονολογούνται στο 1535.

Στο κέντρο του χωριού είναι το Δημαρχείο, με τα Ιστορικά Αρχεία της Άνω Σύρου και με το Μουσείο το αφιερωμένο στον Μάρκο Βαμβακάρη, αρχιμάστορα της ρεμπέτικης παράδοσης της πατρίδας μας.