Ιστορία της Σίφνου (Χρονολόγιο)

Ζωφόρος του Θησαυρού των Σιφνίων στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών: Φωτογραφία της σκηνής μάχης Εντυπωσιακή φωτό της ζωφόρου συνολικά, με τα αρχικά της χρώματα μερικώς αποκαταστημένα. Από την Έκθεση 'Πολύχρωμοι θεοί' στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (Μάρτιος 2007)

3000-2000 π.Χ.
Η Σίφνος κατοικήθηκε από Προέλληνες ή Αιγαίους. Σημειώθηκε μεταλλευτική δραστηριότητα στο νησί (μεταλλεία αργύρου και μολύβδου: Άη Σώστη, Άη Σιλίβεστρου, Βορινής, Κάψαλου, Ξερού Ξύλου). Η Σίφνος αναδείχτηκε σε κέντρο πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού. Ανακαλύφτηκαν προϊστορικοί τάφοι στο Ακρωτηράκι του Πλ. Γιαλού και στην Πούντα του Βαθιού.

2000-1450 π.Χ.
Η Σίφνος δέχτηκε μινωικές επιδράσεις, το νησί ονομάστηκε Μερόπη, ιδρύθηκε η αρχαία πόλη Μινώα, πιθανώς τα σημερινά Ελληνικά.

1450-1100π.Χ.
Το νησί δέχτηκε μυκηναϊκές επιδράσεις (ακροπόλεις: Προφήτη Ηλία του Τρουλλακιού, Αγίου Ανδρέα, Αγ. Νικήτα, Κάστρου).

1130-1120 π.Χ.
Εγκαταστάθηκαν στο νησί Ίωνες από την Αθήνα με αρχηγό τον Αλκήνορα. Πιθανολογείται η ίδρυση του "άστεως" του σημερινού Κάστρου και η μετονομασία του νησιού σε Σίφνος.

8ος-5ος αι. π.Χ.
Γνώρισε οικονομική άνθιση χάρη στο μεταλλευτικό της πλούτο, έκοψε δικό της νόμισμα. Τότε οχυρώθηκε η πόλη, ιδρύθηκαν το πρυτανείον, η αγορά, τα ιερά και φρυκτωρίες, παρατηρητήρια, "οπτικοί τηλέγραφοι" για μεγαλύτερη προστασία του ορυκτού πλούτου.

525 πΧ.
Ιδρύθηκε ο περίφημος θησαυρός των Σιφνίων στους Δελφούς και οι Σίφνιοι έλαβαν την τιμητική διάκριση της "προμαντείας".

524 π.Χ.
Σάμιοι πολιτικοί εξόριστοι επέδραμαν στο νησί και αποχώρησαν συναποκομίζοντας το ποσό των εκατόν ταλάντων, πράξη που κλόνισε την οικονομία του μαζί με το μυθολογούμενο καταποντισμό των παράλιων μεταλλείων του Άη Σώστη.

5ος-4ος αι.
Κατά τους περσικούς πολέμους οι Σίφνιοι αρνήθηκαν να δώσουν "γήν και ύδωρ" και έλαβαν μέρος στη ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.) με μία πεντηκόντορο, κωπήλατο πλοίο με πενήντα κουπιά.

477 και 377 π.Χ.
Η Σίφνος έγινε μέλος της Α΄ και Β΄ αθηναϊκής συμμαχίας. Έζησε ο Σίφνιος ποιητής και μουσικός Φιλοξενίδης.

388 π.Χ.
Το νησί περιήλθε στη μακεδονική εξουσία

4ος-3ος αι. π.Χ.
Έζησαν ο βασιλικός γιατρός Δίφιλος ο Σιφνιός, προσωπικός γιατρός του βασιλιά της Θράκης Λισίμαχου (360-281π.Χ.) που έγραψε το έργο "περί των προσφερομένων τοις νοσούσι και υγιαίνουσιν". (Κατάλληλη δίαιτα για ασθενείς και υγιείς"), και ο ωρογράφος (χρονογράφος) Μάλακος, που έγραψε το έργο "Σιφνίων Όροι" (χρονικό για τα γεγονότα που έγιναν στη Σίφνο).

146 π.Χ.-324 π.Χ.
Η Σίφνος διετέλεσε υπό ρωμαϊκή κατοχή. Κατάλοιπα μνημεία της ρωμαϊκής εποχής είναι μαρμάρινες λάρνακες με γλυπτό διάκοσμο που σώζονται στο Κάστρο και βωμός που κατέχει τη θέση της αγίας τράπεζας στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου.

330 μ.Χ- 610 μ.Χ.
Κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο άνηκε στην βυζαντινή "Επαρχία των Νήσων" με πρωτεύουσα τη Ρόδο.

610-1204
Kατά την μεσοβυζαντινή περίοδο αποτελούσε τμήμα του "Θέματος του Αιγαίου Πελάγους" με πρωτεύουσα τη Σάμο.

726-843
Εξαιτίας των διωγμών κατά των εικονόφιλων, πολλοί πνευματικοί άνθρωποι κληρικοί και λαϊκοί βρήκαν καταφύγιο στη Σίφνο και συνέβαλαν στην πνευματική ανάπτυξη του νησιού.

1207-1262
Διετέλεσε υπό τους δούκες του Αρχιπελάγους, Μάρκο και Άγγελο Σανούδο.

1279-1307
Επανήλθε στην κυριαρχία του Βυζαντίου.

1307-1464
Κατακτήθηκε και κυβερνήθηκε από το δυναστικό οίκο των Ντακορόνια.

1464-1537
Με το γάμο της Μαριέτας Ντακορόνια και του Νικολάου Γοζαδίνου, του ηγεμονικού οίκου Κέας και Θερμίων, η Σίφνος περιήλθε στην ηγεμονία των Γοζαδίνων.

1537-1566
Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα προσάρτησε το νησί στο οθωμανικό κράτος, ενώ με εξαίρεση μικρά διαλείμματα, ηγεμόνευσαν οι Γοζαδίνοι υπό τουρκική επικυριαρχία έως το 1617.

1617-1821
Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας το νησί διοικούσε ο Τούρκος αρχηγός του στόλου (καπουδάν πασά). Τότε παράλληλα με τα ενοριακά ελληνικά σχολεία λειτούργησαν για προσηλυτιστικούς σκοπούς και σχολεία από καθολικούς ιερείς (Τζιάκομο Ντελλαρόκα-Ντομένικο Ντελλαγκραμμάτικα, 1625-1634, Φραντέσκο Μικελούτσι 1647-1649 , Βαρθολομαίο Νταπόλλα, Γεώργιο Περή (1660-1664) στα οποία φοιτούσαν και ορθόδοξοι μαθητές.

1642
Ο μεγαλέμπορος και επίτροπος της Σίφνου Βασίλειος Λογοθέτης ίδρυσε το μοναστήρι της Παναγίας της Βρυσιανής.

1646-1797
Η Σίφνος υπήρξε έδρα Αρχιεπισκοπής με δικαιοδοσία σε έντεκα νησιά και έδρα της Επισκοπής Σιφνομήλου (1797-1852).

1650
Πάνω σε θεμέλια αρχαίου ναού χτίστηκε ο ναός της Πολιούχου της Σίφνου Παναγίας της Χρυσοπηγής, που είναι σήμερα ένας από τους 230 ναούς που λειτουργούνται.

1687-1854
Περίοδος ακμής της Παιδείας στη Σίφνο, λειτούργησε η περίφημη Σχολή του Αγίου Τάφου, γνωστή ως "Παιδευτήριον του Αρχιπελάγους". Στο ομώνυμο μετόχι στην είσοδο του Κάστρου, πρωτεύουσας του νησιού έως το 1836. Περισσότεροι από πενήντα Σιφνιοί αναδείχθηκαν σε αρχιερείς περίφανών θρόνων.

1770-1774
Η Σίφνος διετέλεσε υπό ρωσική κατοχή.

1821
Στον κατάλογο των ορκισμένων φιλικών αναφέρονται και οι Σίφνιοι: Νικόλαος Γρυπάρης, Δημήτριος Λαγός και Γεώργιος Μπάος. Το 1821 ο σχολάρχης Νικόλαος Χρυσόγελος (1780-1857) ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης στη σχολή της Σίφνου και αφού τέθηκε επικεφαλής 150 Σιφνιών πολεμιστών αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο, όπου ανέπτυξε πολύμορφη αγωνιστική δράση. Διετέλεσε υπουργός Παιδείας επί Καποδίστρια και υπήρξε ο θεμελιωτής της Δημοτικής Εκπαίδευσης.

1883
Οι Καμάρες καθιερώθηκαν ως επίσημο λιμάνι του νησιού.
Το 1914 ο ενιαίος Δήμος Σίφνίων που ιδρύθηκε το 1836 διαιρέθηκε σε δύο Κοινότητες της Απολλωνίας και του Αρτεμώνα.

1941-1944
Η Σίφνος γνώρισε την ιταλική κατοχή.

1999
Οι δύο Κοινότητες της Σίφνου ενώθηκαν και αποτελούν τον ενιαίο Δήμο Σίφνου.

(Πληροφορίες από τον Δήμο Σίφνου)