Ναύπλιο: Η Ιστορία και τα Κάστρα του

Η Ναυπλία, η περιοχή όπου βρίσκεται το Ναύπλιο, ήταν μείζον κέντρο πολιτισμού ήδη από την Νεολιθική Εποχή. Κατά την εποχή του Χαλκού, όντας το λιμάνι της πεδιάδας όπου βρίσκονταν το Άργος και οι Μυκήνες, ήταν επίσης σημαντική περιοχή. Η πανοπλία που εικονίζεται στα δεξιά κάτω ανήκει σε αυτήν την περίοδο. Αποτελεί εύρημα μοναδικό και αποτελείται από τέσσερα μέρη: Κολάρο, προστατευτικά ώμων, θώρακας και τρεις φαρδιές ζώνες, για την προστασία του σώματος του πολεμιστή.

Αργότερα, κατά τους Κλασικούς Χρόνους, η περιοχή ήταν ερημωμένη.  Ούτε ο Παυσανίας είχε κάτι το ιδιαίτερο να μας πεί γι' αυτήν.

Ιστορικά, η πόλη του Ναυπλίου ήταν αρχικά κτήση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.  Κατόπιν ήλθε υπό τον έλεγχο της Βενετίας το 1211 μ.Χ.  Έμεινε υπό Ενετική κατοχή μέχρι το 1542, οπότε και κατελήφθη από τους Τούρκους.  Τα πιο σημαντικά οχυρωματικά έργα, όμως, έγιναν στην πόλη κατά την δεύτερη περίοδο της Ενετικής κατοχής, στις αρχές του 18ου αιώνα.  Δεν είχε καλοτελειώσει το Παλαμήδι και η πόλη έπεσε πάλι στα τουρκικά χέρια, το 1715, και έμεινε έτσι μέχρι την απελευθέρωσή της το 1821.  Στο τέλος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα το Ναύπλιο έγινε Έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης από το 1829 μέχρι το 1834.  Κατά την περίοδο αυτή ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, Ιωάννης Καποδίστριας, δολοφονήθηκε εδώ.  Επίσης εδώ εγκαταστάθηκε και το βσιλικό παλάτι του νεο-εγκαθιδρυμένου βασιλιά της Ελλάδας, του πρίγκηπα Όθωνα της Βαυαρίας.

Όταν επισκεπτόμαστε το Ναύπλιο αμέσως εντυπωσιαζόμαστε από τα τρία φρούρια που δεσπόζουν της πόλης, δύο στη στεριά και ένα, το Μπούρτζι, μέσα στον κόλπο του Ναυπλίου.  Χτίστηκαν ανάμεσα στο 1711 και το 1714, και το παλιότερο είναι η Ακροναυπλία, χτισμένη στον τόπο που καταλάμβανε μια προ-Ενετική πόλη.  Απέναντί της, καλοδιατηρημένο και σε ύψος 216 μέτρων, βρίσκεται το Παλαμήδι.  Η θέα από την κορυφή του είναι καταπληκτική προς όλες τις κατευθύνσεις και αξίζει τον κόπο να ανεβούμε τα 999 σκαλοπάτια του (Ακόμα καλύτερα, ως γνήσιοι Έλληνες, να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας στην πόλη, να πάρουμε ένα ταξί που θα μας ανεβάσει από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και, μετά, να κατεβούμε τα σκαλοπάτια!).  Το τελευταίο από τα τρία φρούρια είναι το Μπούρτζι, στην είσοδο του λιμανιού.  Τον 19ο αιώνα χρησιμοποιείτο ως ενδιαίτημα των δημίων των κατάδικων του Παλαμηδιού.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που το Παλαμήδι αναφέρεται στην ιστορία σε σχέση με εμφύλιες διαμάχες.  Αμέσως μετά από την Ελληνική Επανάσταση, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο κορυφαίος των Ηρώων του 21, φυλακίστηκε εδώ, κατηγορούμενος από τους πολιτικούς του αντιπάλους, μαζί με τον Πλαπούτα και άλλους αγωνιστές, για Εσχάτη Προδοσία.  Μέσα στους αντιπάλους του ήταν και ο νεο-εγκαθιδρυμένος Βαυαρός βασιλιάς Όθωνας που, αφανώς, πίεζε για την έκδοση δικαστικής απόφασης για θανατική καταδίκη του Γέρου του Μωριά.  Μόνο το ηθικό ανάστημα των δικαστών Γεωργίου Τερτσέτη και Α. Πολυζωίδη, που μπόρεσαν να αντισταθούν στις αφόρητες πιέσεις, έσωσε την Ελληνική ιστορία από ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όλων των αιώνων.  Σαν πάμε στο Παλαμήδι, αξίζει να ζητήσουμε και να βρούμε την τρύπα που μέσα της είχε φυλακιστεί ο πιο μεγάλος από τους επαναστάτες αγωνιστές του 1821.